Dzisiejszą niedzielą rozpoczynamy Adwent, czas radosnego oczekiwania i przygotowania na przyjście Chrystusa. Wykorzystajmy dobrze ten czas na słuchanie słowa Bożego oraz wchodzenie w tajemnicę bliskości Boga, który przychodzi jako Emmanuel – Bóg z nami.
Należymy do królewskiego rodu i z Chrystusem mamy udział w królewskim kapłaństwie. Znakiem Jego królowania nie jest jednak korona, lecz krzyż zbawienia, który wisi na ścianach naszych domów, jest wpisany w nasze serca i którym znaczymy siebie, gdy stajemy do modlitwy. A ponieważ szlachectwo zobowiązuje, niech świadomość przynależności do królewskiego rodu zobowiązuje nas do godnego życia.
Żyjemy w czasach ostatecznych, bo nasze życie na tym świecie jest tylko etapem pielgrzymki ku niebieskiej ojczyźnie, gdzie miejsca przygotował nam Bóg. Wobec wydarzeń, które czasem mają cechy apokaliptyczne, w sercu człowieka pojawia się strach i niepokój. Nie możemy jednak zapomnieć, że Chrystus nas odkupił, że jesteśmy wezwani, by przyjąć Jego perspektywę. Świat się zmienia, lecz słowo Boga trwa na wieki. Każdy nasz udział w Eucharystii jest wyrazem naszej czujności, ufności i gotowości na spotkanie z Panem.
Bóg prowadzi nas drogami prawdy i miłości. Dał nam przykazania, a więc jasne zasady, konkretne wymagania. W świecie skażonym obłudą i zakłamaniem ci, którzy to demaskują, są narażeni na różne ataki, trudności. Jednak wpatrujemy się w Pana Jezusa, który nie bał się demaskować faryzejskich, nieprawdziwych i nieuczciwych postaw, dlatego miejmy odwagę zawsze stawać po stronie prawdy i uczciwości. Bóg wspiera tych, którzy są Mu wierni.
Święci to domownicy Pana Boga. Księga Apokalipsy wspomina, że święty to uczestnik zgromadzenia przed Panem Bogiem, ubrany w białą, czystą szatę, trzymający palmę zwycięstwa w dłoni, oddający Bogu cześć wraz z wszystkimi mieszkańcami nieba. Szczęściem jest przebywać z Bogiem, współczuć i współdziałać z Nim, nawet cierpieć w Jego imię, choć z pełną nadzieją wynagrodzenia wierności w trudach. Świętości uczymy się od samego Boga i świętych, tych wyniesionych na ołtarze i tych bezimiennych.