Autor: parafia

Architektura wielu współczesnych świątyń może nas zachwycać i prowadzić do głębokich refleksji nad istotą wiary. To tylko budowle, lecz poświęcone stają się przestrzenią spotkania Boga z człowiekiem. Dzisiaj obchodzimy uroczystość Rocznicy Poświęcenia Własnego Kościoła. To również okazja do uświadomienia sobie, że gdy modlimy się w świątyni, celebrujemy Mszę Świętą, jesteśmy przez Boga uświęcani, by dawać świadectwo we współczesnym świecie. Niech będzie to przyczynkiem naszego dziękczynienia Panu Bogu i uwielbiania Go.

Bóg słyszy nasz głos, nasze wołanie nawet wtedy, gdy nam się wydaje, że nie jesteśmy w stanie przebić się przez współczesny szum, który zewsząd nas otacza. On potrafi wyłuskać nasze wołanie pełne wiary, miłości i zaufania jak wołanie Bartymeusza. Kiedy wkraczamy w mury kościoła, wchodzimy w szczególną przestrzeń, którą wydzielamy ze świata, by tu spotkać się z Bogiem, słuchać Jego słowa, doznawać uzdrowienia, które dokonuje się przez sakramentalne znaki. Trwajmy w dziękczynieniu za te wszystkie dary.

Niezwykła to sytuacja, kiedy Pan staje się sługą. Bóg oddaje się w ręce człowieka, by móc stać się dla niego pokarmem. Tylko Bóg, który jest miłością, może to zrealizować. Tylko Bóg, który ustanowił Eucharystię, gorąco pragnie zasiąść z nami do stołu i z nami ją spożywać. Odkrywajmy, w jak wielkiej tajemnicy bierzemy udział.

Skarbem Kościoła jest Eucharystia, w której Bóg jest dla nas pokarmem i mądrością w Najświętszym Sakramencie i swoim słowie. W świecie, który nieustannie proponuje nam wiele różnorakich dóbr, warto rozróżnić, co tak naprawdę jest dla nas dobrem, a co tylko ułudą, iluzją dobra. Przychodzimy jak młodzieniec z Ewangelii, by zadać Bogu najistotniejsze pytania. Nie lękajmy się też przyjąć Bożej odpowiedzi. Obchodzimy 21. Dzień Papieski pod hasłem „Nie lękajcie się!”. Przed kościołem prowadzona jest zbiórka do puszek na Fundację „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, która realizuje program stypendialny skierowany do uzdolnionej młodzieży z małych miast i wsi.

Pierwszym, fundamentalnym powołaniem, którym obdarza nas Bóg, jest powołanie do życia w rodzinie opartej na małżeństwie mężczyzny i kobiety. To jest przestrzeń, w której realizujemy swoją świętość i z której wyruszamy w świat, żeby wypełniać różne powołania. O tę przestrzeń trzeba nieustannie dbać, umacniać ją życiem sakramentalnym, budować codzienną duchowość małżeńską i rodzinną. Wymagania Ewangelii są jasne i konkretne. Niech nigdy nie zabraknie nam odwagi, by żyć nimi na co dzień.