Autor: parafia

Rozpoczynamy świętowanie Wielkiego Tygodnia. To czas, w którym wspominamy w liturgii najważniejsze wydarzenia ostatnich dni Jezusa na ziemi. Ten, który stał się dla nas cierpiącym Sługą Jahwe, prowadzi nas do zwycięstwa zmartwychwstania. Szczytem roku liturgicznego i Wielkiego Tygodnia jest Święte Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Pańskiego. Obejmuje liturgię Mszy Wieczerzy Pańskiej, sprawowaną wieczorem w Wielki Czwartek, wielkopiątkową liturgię Męki Pańskiej oraz najbardziej uroczystą i najpiękniejszą ze wszystkich liturgii Kościoła – Wigilię Paschalną sprawowaną po zapadnięciu zmroku w Wielką Noc. Triduum Paschalne kończy się wieczorem w Niedzielę Zmartwychwstania.

Wezwanie do nawrócenia jest zachętą do nieustannego odkrywania piękna i głębi Eucharystii. W Wielkim Poście ta droga prowadzi do źródła, którym jest Ewangelia Jezusa Chrystusa. Zbliżamy się do świąt, wkraczamy w czas intensywniejszego rozważania męki naszego Pana. Zasłoniliśmy krzyże w świątyni, by na nowo odsłonić je przed naszymi oczyma w Wielki Piątek. Niechaj ten czas będzie szczególnym czasem wyciszenia i towarzyszenia Jezusowi w Jego cierpieniu i męce.

Życie ciągle stawia przed nami nowe wyzwania. Są one okazją do głębszej refleksji nad wartościami i zasadami, którymi się kierujemy. Wielki Post wzywa każdego z nas do zrewidowania życia, postawienia sobie pytania, czy naprawdę idziemy śladem Bożych drogowskazów. Żyć to stawać się człowiekiem, a dla wierzących – stawać się chrześcijaninem. W liturgii Kościoła Czwarta Niedziela Wielkiego Postu jest nazywana niedzielą Laetare, co oznacza „Raduj się Jerozolimo”.

Czas Wielkiego Postu to czas naszej metanoi, która oznacza przemianę życia, podjęcie nowych wyzwań, pracę nad swoją duchowością, a przede wszystkim zmianę myślenia pod wpływem słowa, które kieruje do nas Bóg. Aby je usłyszeć, trzeba się zatrzymać, wyciszyć, skierować uwagę serca na Boga. Jest wiele spraw ważnych, lecz nie zaniedbajmy tego, co naprawdę istotne.