W dniach 11 i 12 czerwca 2021 roku, pod przewodnictwem abp. Stanisława Gądeckiego, odbyło się w Kalwarii Zebrzydowskiej 389. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski. Podczas obrad biskupi podjęli decyzję o zniesieniu dyspens od uczestnictwa w Mszy świętej niedzielnej oraz w święta nakazane.
Słowo Boże, które słyszymy w liturgii słowa, czasami może wydawać się nam jak drobne ziarno gorczycy, lecz jeśli padnie na podatny grunt naszego serca, wyrośnie z niego zaskakujący nas krzew, który da schronienie wielu. Nie odrzucajmy nigdy poruszeń serca, których źródłem jest słowo samego Boga. Niech pomaga nam nie tylko w głębszym przeżywaniu Eucharystii, lecz także uwrażliwia na natchnienia Ducha Świętego w codzienności.
„Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” – powiedział Pan Jezus i potwierdził te słowa, gdy ofiarował siebie w ofierze na krzyżu. Symbolem miłości Chrystusa jest Jego przebite serce, z którego wypłynęła krew i woda. To był jeden z najważniejszych momentów życia Jezusa. Poznawanie miłości Bożej prowadzi pod krzyż, gdzie najpełniej poznajemy, jak bardzo jesteśmy umiłowani przez Boga. Kult Serca Bożego najbardziej wyraża się w upodabnianiu własnego serca do Serca Mistrza. Wołamy: „Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serca nasze według serca Twego”. Niech ten proces dokonuje się w nas nieustannie.
Eucharystia niedzielna jest dla każdego z nas źródłem i centrum życia duchowego. Bóg powierza nam siebie w drodze do nieba, jest pokarmem, który daje życie. Bądźmy wdzięczni, że Bóg jest na wyciągnięcie ręki, że nigdy o nas nie zapomina i stale czuwa nad nami. Dziś obchodzimy Dzień Dziękczynienia. Prawdziwym wotum jest Polska wdzięczna Bogu za odzyskaną wolność. Idea Dnia Dziękczynienia jest kontynuacją historycznej inicjatywy Sejmu Czteroletniego z 1792 roku. Zachęcamy do udziału w Eucharystii w kościele.
Za każdym razem, gdy Kościół sprawuje Ofiarę Eucharystyczną, wspomina wielkie dzieło zbawienia, którego Jezus dokonał przez śmierć i zmartwychwstanie. Pragniemy uwielbić Boga obecnego wśród nas w Najświętszym Sakramencie za Jego miłość, która trwa od wieków i której doświadczamy w sakramentalnych znakach. Chcemy na nowo rozbudzać w swoich sercach pragnienie trwania w łasce uświęcającej, by nasze świadectwo, które dajemy światu, było czytelnym znakiem, że Bóg mieszka wśród swojego ludu, swojego Kościoła.